Do Supraśla, małego miasteczka w Puszczy Knyszyńskiej, wiedzie z Białegostoku kręta droga przez piękne lasy. To miasto ma ponad 500 letnią historię. Leży nad wijącą się niczym wąż rzeką Supraśl, która jest dopływem Narwi. To bardzo spokojna rzeka pełna malowniczych zakoli.
Supraśl odwiedziliśmy kilka lat temu. Wtedy zwiedziliśmy Monaster. Tym razem naszym celem było muzeum ikon. W trakcie zwiedzania towarzyszą śpiewy liturgii prawosławnej. Przewodnik dokładnie omawia symbolikę ikon, sztukę ich pisania i historię. Byliśmy zachwyceni panią, która nas oprowadzała. Robiła to bardzo profesjonalnie, przystępnie i z dużą kulturą. Z ogromnym zainteresowaniem słuchaliśmy i oglądaliśmy przepiękne zbiory muzealne. Muzeum szczyci się największym w Polsce zbiorem XVIII, XIX i XX-wiecznych ikon. Oprócz ikon można tu podziwiać XVI-wieczne freski pochodzące z cerkwi Zwiastowania NMP. Zbiory ikon to głównie zdobycze podlaskich celników, które zostały odebrane przemytnikom na granicy.
Będąc w Supraślu trudno nie wstąpić do pobliskich Kruszynian. Ta niewielka wieś leży obok granicy z Białorusią. Miejscowość niezwykła. Obok Białegostoku to największe centrum polskich Tatarów. Żyje tu sześć tatarskich rodzin. Obok nich także prawosławni i katolicy.
Pierwsze kroki skierować należy do meczetu zbudowanego w 1975 roku. Wyjątkowo barwnym i dowcipnym przewodnikiem jest Dżemil Gembicki. Jego opowieści o historii i zwyczajach tatarskich przeplatane są różnymi dowcipami, którymi Pan Dżemil sypie jak z rękawa.
Nieopodal za meczetem, w lesie na wzgórzu znajduje się mizar – cmentarz muzułmański.
Oczywiście wycieczka do Kruszynian nie byłaby udana, gdyby nie odwiedzić Tatarskiej Jurty, gdzie u Pani Dżennety pokosztować można specjały kuchni tatarskiej. Przeto zaraz po zwiedzaniu udaliśmy się do rzeczonej Jurty.
Rysiu rozpoczął chłodnikiem, który w ten upalny dzień smakował wyśmienicie.
Wyśmienity był także pierekaczewnik . To danie z bardzo cienko rozwałkowanego ciasta jak na makaron przekładane mięsem z jagnięciny.
Manty – pierogi gotowane na parze z białym serem, bardzo dokładnie przemielonym, jogurtem oraz sosem malinowym. Rysiu zamówił to danie na deser i się nie zawiódł. Były wyśmienite.
Natomiast manty na ostro z białym serem, czosnkiem i marchewką, polane suto masłem i posypane z wierzchu orzeszkami mnie osobiście nie przypadły do gustu. Były za mało wyraziste w smaku.
Blisko 50 km od Kruszynian trafić można do Bohonik. To mała wioska licząca 30 domów. Mieszkają tu cztery rodziny muzułmanów.
Meczet odbudowany w XIX wieku figuruje w rejestrze zabytków.
Dzięki uprzejmości opiekującej się nim Tatarki Pan Eugenii Radkiewicz można odwiedzać meczet codziennie. Pani Eugenia siada na schodach minbaru i opowiada o tym jak król Sobieski nadał Tatarom tutejsze ziemie, o tym jak wyglądają ich modlitwy, w co wierzą i jakim prawom islamu podlegają. Na koniec swojego wywodu zadaje pytania zwiedzającym, niczym nauczyciel w szkole, sprawdzając co zapamiętali z jej wypowiedzi.
Tyle o Supraślu, Kruszynianach i Bohonikach, które były celem naszej jednodniowej wyprawy. Przed nami jeszcze inne wycieczki, o którym wspomnę niebawem.