Kategoria: decoupage

 

Bardzo stare drewniane pudełeczko sprezentował mi Wit, jeśli pamięć mnie nie myli, podczas naszej wizyty u Niego w Nowym Targu jakieś czterdzieści lat temu.

Czarne z ręcznie malowanym motywem kwiatowym długo oczekiwało w kolejce na swoją przemianę.

Jesienią wykonałam w Tuchomku tzw. brudną robotę. Szlifierką i papierem ściernym oczyściłam czarną farbę i  kwiatową dekorację.

Wczoraj pomalowałam zewnętrzną  część pudełeczka srebrną farbą (oprócz części na której przykleiłam motyw).

Trzy warstwy farby wystarczyły. Potem motyw przyklejony wikolem. Po wyschnięciu nałożyłam kilka warstw lakieru satynowego na przemian ze szlifowaniem drobnym papierem ściernym.

Czasami praca nie wymaga wielu dodatków, zwłaszcza jeżeli motyw i kolor robią całą robotę. Tak było tym razem. Przepiękny motyl nadrukowany na czarno białym tekście wystarczył. Poddałam się jego urokowi całkowicie i nie stosowałam dodatkowo żadnych wyszukanych ozdobników, technik czy preparatów.

 

BEFORE

 

 

AFTER

 

 

Sabot czyli drewniany fikuśny but zwany u nas trepem, chodakiem czy drewniakiem. W Holandii takie obuwie znane jest pod nazwą klomp (liczba pojedyncza) oraz klompen (liczba mnoga). Klompen jest obok tulipanów i wiatraków najbardziej rozpoznawalnym symbolem Holandii.

Klasyczne holenderskie drewniaki wykonane są z drewna wierzby lub topoli.

Drewniak, którego metamorfozę przedstawię poniżej znalazłam porzucony przez właściciela na jednej z sopockich uliczek. Od razu zauważyłam w nim potencjał. Dokładnie wyszorowany i oczyszczony z pozostałości żwiru wbitego w podeszwę a następnie zmatowiony papierem ściernym został pomalowany srebrną szwedzką farbą używaną przez artystów (przed laty prezent od Natki przywieziony ze Szwecji).

Trzy warstwy rzeczonej farby wystarczyły aby dokładnie pokryć całą powierzchnię. Pomiędzy drugim a trzecim malowaniem po dokładnym wyschnięciu farby przetarłam chodaka drobnym papierem ściernym.

Po wyschnięciu trzeciej warstwy (żeby przyspieszyć pracę używałam suszarki) nakleiłam trzy stylizowane muszelki w kolorze niebieskim. Potem kilka warstw lakieru, szlifowanie, znowu lakier itd. aż do uzyskania końcowego efektu.

Dzisiaj trochę o świętach, a właściwie o tradycji z nimi związanej. Dla mnie najprzyjemniejszej zresztą, czyli robieniu niekonwencjonalnych pisanek, które są dla mnie prawdziwą zabawą i relaksem. Jak się okazuje radość z ich tworzenia nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci.

Zawsze podziwiałam artystów tworzących skomplikowane wzory, piękne kolorowe i misterne kraszanki i pisanki (mam spory zbiór tych arcydzieł). Moje bardzo odbiegają od tradycyjnych. Są takie swojskie, inne, po prostu moje. Dzisiaj „wyprodukowałam” cztery sztuki. Każda pisanka na bazie naturalnej skorupki jaja (wydmuszki).

Kilka moich prac wykonanych pod koniec sezonu tuchomkowego.

Obraz z AH moją niezmiennie uwielbianą postacią – cudownej kobiety, w całości oddanej drugiemu człowiekowi. Posiadającej w sobie wiele pokładów dobroci i miłości, którą obdarzała innych. Jako aktorkę najbardziej zapamiętałam z filmu Funny Face, genialna! Wdzięk, klasa, czar, kocie ruchy – niepowtarzalna!

Dwie podkładki. Mnie zachwycił aparat telefoniczny  vintage, a piękna czytelniczka LOVE and ROMANCE – mam nadzieję – że przypadnie do gustu osobie, dla której ją przeznaczyłam.

Prace, jak wspomniałam, zrobiłam jeszcze jesienią (pierwszy etap). Trochę trzeba było nad nimi jeszcze popracować (malowanie, szlifowanie, patynowanie, et cetera…).

Oto finalny produkt. Voila.

W niedługim czasie już kolejna ramka przeszła transformację. Stara Ikeowska ramka, której pierwotny kolor wyblakł z niebiesko-granatowego na szaro-bury nadawała się tylko na śmietnik.

Prawie każda stara drewniana rzecz jest dla mnie inspiracją do odnowienia i dania jej nowego wyglądu. Również tej ramce z Ikei postanowiłam dać drugie życie. 

Przeszlifowałam ramkę drobnym papierem ściernym. Dokładnie wyczyściłam suchą szmatką a następnie pomalowałam farbą podkładową. Kiedy wyschła nałożyłam pędzlem dwie warstwy srebrnej farby marki flugger.

Po dokładnym wyschnięciu przetarłam krawędzie papierem ściernym. W pierwotnym założeniu miał to być koniec metamorfozy.

Ostatecznie zdecydowałam, że z postarzonym papierem nutowym, na którym widnieje dużo plam i zagnieceń oraz ze złotym wewnętrznym rantem będzie jedyna w swoim rodzaju. Najwięcej zabawy było z plamami, zaciekami i przetarciami na nutowym papierze. Ale tego rodzaju twórczość lubię najbardziej.

Z końcowej metamorfozy jestem bardzo zadowolona. Jest ciekawa, niepowtarzalna i z charakterem.

Szkatułka z Audrey Hepburn powstała trochę wbrew rozsądkowi. Cena, jaką zapłaciłam nie była mała. Stawy dały popalić w dwójnasób, ale zadowolenie z końcowego efektu trochę ten ból złagodziło. Taka oto – prosta z wizerunkami AH w przeważającym kolorze czarno-biały i jedyna dodatkowa ozdoba to złote ranty.

Ramki stare, które zamieniłam nowymi, pozostały i czekały na moment aż się nimi zajmę. W Tuchomku wykonałam tzw. brudną robotę, korzystając z wczorajszej pięknej słonecznej pogody (szlifowanie, wypełnianie ubytków i ponowne szlifowanie).

Tak zwaną czystą pracę (a mówiąc ściślej mniej brudną, bo nie wymagającą szlifowania) zrobiłam w domu. Trochę czasu będę musiała jeszcze im poświęcić. Lakierowanie i patynowanie celem nadania  jeszcze większego efektu „postarzenia”. Ale generalnie ich wygląd zmieni się niewiele, tylko dla wytrawnego i dociekliwego oka.