Jesień za pase
bransoletki, które wczoraj zrobiłam to już tylko wspomnienie lata. Jedna z pięknymi różowymi kwiatami rudbekii purpurowej na tle zielonej delikatnej kratki i dwie z subtelnym motywem zółto-pomarańczowych kwiatów.
Ta jest moja i dzisiaj już się w niej zaprezentowałam
Druga niedziela września ogrzała nas letnim słońcem i pozwoliła zapomnieć o zbliżającej się jesieni. Uciekaliśmy więc od rana do Tuchomka, żeby nacieszyć się ciepłem i słońcem. A ponieważ nie lubię wypoczywać biernie, więc wzięłam się za malowanie. Najpierw miało być pudełko na CD, a potem nie wiedzieć czemu skusiłam się na tacę i tak do wieczora ledwie uporałam się z malowaniem i szlifowaniem. W domu jeszcze do późnej nocy naklejałam motywy (moje ulubione zajęcie).
Obydwie prace w stylu shabby chic, w stonowanych barwach i wzorach zrobione dla określonego adresata (mam tylko nadzieję, że się spodobają i znajdą miejsce w nowym, pięknym mieszkaniu)
La musique
surowe, oszlifowane, przygotowane do malowania
Najpierw nałożyłam trzy warstwy farby akrylowej szarej (kontrastującej z drugą warstwą), następnie trzy warstwy w kolorze ecru i po całkowitym wyschnięciu – przecierki)
A to prawie finał. Pozostało tylko lakierowanie.
Z serduszkiem – taca czy pudełko jak kto woli
Wiekowy łazienkowy staruszek został poddany kolejnemu liftingowi i moim zdaniem operacja przyniosła zadawalający efekt. Wygląda znacznie młodziej do czego w dużej mierze przyczyniła się zmiana koloru. Teraz zdecydowanie bardziej pasuje do nowego łazienkowego dywanika. Pracy było wcale nie mało. Dużo szlifowania, żeby zmatowić powierzchnię, na którą została nałożona farba akrylowa (trzy warstwy). Po całkowitym wyschnięciu akrylówki – przecierki, które nadały mu rustykalnego charakteru, mebla starego, porysowanego, z odpryskami. A potem najprzyjemniejsza i najbardziej twórcza część pracy – ozdabianie. Zastosowałam technikę decoupage. Dzięki temu taboret zyskał indywidualny, niepowtarzalny charakter. Bardzo długo zastanawiałam się nad motywem. Chciałam, żeby to było coś niebanalnego i chyba się udało…? Na koniec lakierowanie, lakierowanie…
Poświęciłam na tę pracę całą sobotę, ale było warto, bo zamierzony cel uzyskałam. Efekt moich sobotnich zmagań poniżej:
Tak wyglądał po pierwszym „liftingu”
Poniedziałek z Babusią Jagodą był bardzo sympatyczny i dostarczył wielu pięknych emocji. Olenka się „rozgadała” i nie są to już pojedyncze wyrazy, ale zdania składające się z dwóch, trzech słów. Mała „papużka” powtarza niemal każde słowo, często bardzo zabawnie. Porozumienie pełne. Fajnie nam razem. Olenka radosna, uśmiechnięta; babusia – szczęśliwa i dumna.
Piękny, ciepły, słoneczny czwartek. Końcówka sierpnia. Ostatnie dni letniego miesiąca, resztki lata. Można jeszcze po pracy łyknąć trochę słonecznych promieni z domieszką jodu. Sopockie molo zawsze zachwyca!
Wakacje dobiegły końca. Ubiegły tydzień spędziliśmy jak co roku na Podlasiu, które zawsze czaruje nas malowniczą, dziką, czystą przyrodą, różnorodnością kulturową, gdzie można spotkać stojące obok siebie kościół, synagogę czy cerkiew, gdzie spotkać można ludzi otwartych, pogodnych i przyjaznych dla turystów. Tu można się wyciszyć i nasycić spokojem i pięknem tamtejszej przyrody.
Wróciliśmy z pewnym niedosytem, że za krótko, ale pełni pięknych wspomnień i wrażeń, które uwieczniliśmy na kilku fotografiach.
Szef Klaus serwował nam różne wspaniałe dania. Za każdym razem starał się nas czymś zaskoczyć. Codziennie można było liczyć na pyszną niespodziankę. Tym razem specjalnie dla nas kupił tego okazałego turbota (steinbutt’a). To płastuga o wyjątkowo smacznym mięsie. Przez dwa dni raczyłyśmy się tą pyszną rybą, za każdym razem przyrządzoną na inny sposób – mniam, mniam…
Tak wygląda feierabend w Restaurant zum Walfisch – pełne rozluźnienie i wygłupy zwłaszcza w wykonaniu szefowej Joli. Humor dopisywał nam każdego wieczoru.
Lipiec w tym roku nie rozpieszczał pogodą. Jak widać na Wyspie plaża świeci pustkami. Tylko najwięksi zapaleńcy nie zważając na temperaturę korzystają z plażowania i kąpieli.
Zdecydowana większość wypoczywających preferowała spacery, „łapiąc” każdy promień słońca gdzieś w zaciszu na ławce, czy na wietrznym molo. Pełne w taką pogodę były kawiarnie, restauracje i sklepy.
Plaża w czasie odpływu
W moim ulubionym zaciszu, pięknym parku siedząc na ławce w otoczeniu pachnących ziół oddawałam się lekturze.
„Żabi król” w parku zbiera datki na… bociany!
Wypad do uroczej wioski wczasowej położonej na Wyspie – Nieblum był jak co roku bardzo udany. Ten niezwykłe piękny zakątek o wyjątkowym klimacie i uroku podziwia się za każdym razem i zawsze chętnie tu wraca.
Restauracja w Nieblum „Guten Appetit” prowadzona przez zaprzyjaźnionych z Jolą Polaków. Tu zjedliśmy bardzo smaczny obiad.
I jeszcze w ramach wakacyjnych wspomnień – tupot białych mew….
Zapomniałam jeszcze o balkonowym „intruzie” – Panu gołębiu, który w tym roku także rozgościł się na balkonie u Państwa Asbahr’ów nie pytając nikogo o zgodę. Wysiadywał na gnieździe, które uwił na antenie satelitarnej i czuł się jak u siebie.
Czas się pożegnać z Wyspą z moją kochaną Jolą i Klausem. Niestety Fohr nie wita tylko żegna (zdjęcie zrobione ze statku). Pora wracać do domu, gdzie czeka mój Ryś. Też już nie mogę się doczekać…
Jeszcze kilka spojrzeń na „oddalający się” Wyk auf Fohr
Pomimo upalnej soboty sfinalizowałam renowację krzesła. Wcześniej pomalowane zostało przetarte papierem ściernym, co pozwoliło uzyskać efekt shabby-chic, czyli charakterystyczne dla upływu lat postarzenie. Trochę go jeszcze udekorowałam stosując przy tym moją ulubioną technikę docoupage.
Krzesło doda uroku stonowanej niebiesko-szarej łazience. A na razie stoi na balkonie i „dosycha”.
Długo szukałam odpowiedniej maty łazienkowej. I udało się znaleźć w http://www.impressionen.de/shop/produkt/badematte/5585449. Zdążyłam zamówić i otrzymać będąc na Wyspie. Fajnie razem wyglądają.
Pewnie wszyscy rozpoznają tę ramę – Ikea w wersji barokowej. Rama ma zachwycająco bogatą ornamentyką, idealna by oprawić lustro lub zdjęcie. W Ikea dostępna tylko w czarnym kolorze. Ale wystarczyła puszka złotej farby w sprayu, którą nabyłam w Castoramie, aby powstała rama w wersji gold. Najlepiej sprejować na zewnątrz. Dzisiaj w Tuchomku była sprzyjająca pogoda, ciepło i bezwietrznie dlatego metamorfoza ramy powstała w try miga.
Mam tylko nadzieję, że nowym właścicielom się spodoba i będzie dobrze prezentować się w przedpokoju Haneczki.
Poniżej muśnięta złotą farbą
Pierwsza warstwa złotej farby
Wersja finałowa
Urlop jak co roku na Wyspie upłynął bardzo szybko. Dwa tygodnie minęły jak z bicza trzasł. I choć pogoda dopisała średnio, to nie przeszkodziła w spokojnym, bestroskim wypoczynku. Sprzyjała nadrabianiu książkowych zaległości. Przeczytałam cztery pozycje przez co moja średnia roczna trochę podskoczyła. Zaczęłam od Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć”
Cytat: „Mamy prawo popełniać w życiu wiele błędów. Oprócz jednego: tego, który niszczy nas samych”.
Wspaniała powieść, którą czyta się jednym tchem, jak inne książki P. Coelho. Nie dziw, że są głośne i popularne. Dzięki nim można dostrzec wiele spraw, które do tej pory mijaliśmy, które były nan obojętnie.
„Alchemik” również autorstwa Paulo Coelho to druga pozycja, którą znalazłam w Joli bibliotece. Baśniowa książka o marzeniach andaluzyjskiego pasterza, podążającego za własnym powołaniem, podejmującego ryzyko, stawiającego czoła wszelkim przeszkodom.
Cytat: „Nie mów nic. Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości”.
Więcej książek autorstwa Paulo Coehlo u Joli nie znalazłam. Ale trafiłam na „Villas nic przecież nie mam do ukrycia” Izy Michalewicz i Jerzego Danilewicza. Wydana zaledwie miesiąc przed śmiercią bohaterki. To bardzo poruszająca, a chwilami nawet wstrząsająca historia gwiazdy polskich i amerykańskich scen obdarzonej absolutnym słuchem i głosem o niespotykanej skali i barwie.
Ostatnia najobszerniejsza pozycja – Danuta Wałęsa Marzenia i tajemnice wciągnęła mnie bezgranicznie. Opowieść wspaniałej kobiety, matki i żony do której po przeczytaniu książki nabrałam jeszcze większego szacunku i podziwu.
c.d. urlopowych wspomnień – jutro