I jeszcze dwie bransoletki z twórczością Modiglianiego wczoraj mi wyszły. Tak przypadkiem przy okazji robienia podkładek (40 sztuk) z Hildą oczywiście. Zajęło mi to całe popołudnie i połowę nocy ale w przerwach jeszcze prasowałam i pokaźny gar młodej kapusty uwarzyłam. Pracowicie, owocnie i z zadowoleniem. Jak przystało na zodiakalnego bliźniaka różnorodność zajęć i nawał pracy daje mi niezłego kopa.
Sezon na rabarbar
Rabarbar to bogate źródło antyoksydantów, witamin A C i E oraz magnezu, potasu, sodu, wapnia i żelaza. Kiedy tylko w maju pokazuje się na rynku niezwłocznie korzystam z jego dobrodziejstw. Na pierwszym miejscu stawiam oczywiście ciasto z rabarbarem. Mam już w tym sezonie jedno na swoim koncie i nie zamierzam bynajmniej na nim poprzestać. Zwłaszcza, że przepis z którego korzystałam jest bardzo prosty, delikatny i pyszny.
Składniki:
4 jaja
3/4 szklanki cukru
1/2 szklanki oleju
1 1/2 szklanki mąki
1 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
1 łyżka ekstraktu z wanilii lub cukier waniliowy
1/2 kg rabarbaru
3 łyżki brązowego cukru (opcjonalnie)
cukier puder (do posypania)
Pieczenie: piekarnik z termoobiegiem, 180 stopni, 45 minut
Umyty rabarbar obrałam i pokroiłam w 1 centymetrowe kawałki. Białka ubiłam mikserem na sztywno. Do ubitych białek stale miksując dodawałam stopniowo cukier, żółtka, olej i ekstrakt waniliowy. Do zmiksowanego ciasta dodałam mąkę z proszkiem do pieczenia oraz pokrojony rabarbar. Wszystko dokładnie wymieszałam i przełożyłam do formy wyłożonej papierem do pieczenia (34/38 cm). Wierzch posypałam brązowym cukrem, ponieważ po upieczeniu ciasto zyskuje chrupiącą skórkę. Na koniec można posypać cukrem pudrem.
Niedziela słoneczna, ale nie upalna taka w sam raz aby spędzić kilka godzin na łonie natury w posiadłości Ali i Bodzia.
Pszczelarstwo to nowe hobby Bodzia. Pasieka prezentuje się wspaniale i jest niewątpliwie ozdobą ogrodu. Własnoręcznie zbudowana dla uli wiata głównie z materiałów odpadowych jest godnym naśladowania przykładem recyklingu.
Wyraźne oznaki nastroju rojowego wśród pszczół skłaniały właściciela do bacznej obserwacji pasieki. Towarzyszyli mu Jerzyk i Rysiu, którzy z dużym zaciekawieniem obserwowali zachowanie pszczół.
Poidło dla pszczół.
Okazałe trofeum łowieckie myśliwego Bodzia prezentowane przez Rysia.
Zaprzyjaźniony z Bodziami dachowiec chadza własnymi ścieżkami. Trzeba mieć nadzieję, że nie zrobi krzywdy lokatorom budek lęgowych, które zostały umieszczone najwyżej jak można było, ale dla niego to przecież żadna przeszkoda.
Budki są również przykładem recyklingu. Bogdan zbudował je ze starych skrzynek.
Panowie wykazali też niezłe ogrodnicze umiejętności. Wykonywali bardzo precyzyjnie i bez zastrzeżeń wszystkie polecenia przekazywane przez ich lepsze połowy. Trzeba przyznać , że Jerzy jest najlepszym ogrodnikiem, Bodziu był od tych prac: wykop, przynieś, podaj i podlej a Rysiu jako najstarszy obserwował i podziwiał.
Piękna magnolia już w ostatniej fazie kwitnienia. Niedaleko niej Panowie zasadzili nową o białych kwiatach.
Sezon w piaskownicy rozpoczęty
Zabawa w piaskownicy – to jest to. Słonecznie, upalnie, ale krem z filtrem zabezpiecza dlatego można bez ograniczeń siedzieć w piaskownicy i dawać wodze fantazji. Bielutki sypki piaseczek nie pozwala na budowanie babek, ale można z niego przygotować np. herbatkę z dodatkiem kwiatków stokrotki.
Uf! – wreszcie podkładki z Hildą by Duane Bryers gotowe. Nieźle się przy nich napracowałam.Teraz tylko przygotować przesyłkę i jazda na Wyk auf Fohr. Przy okazji odbiorcę przesyłki bardzo serdecznie pozdrawiam i życzę owocnej sprzedaży. Uściski Joleczko dla Ciebie, Mistrza Klausa i całej polskiej załogi. Mam nadzieję, że osobiście w tym sezonie u Was zagoszczę.
Moje wczorajsze prace, przez które zarwałam pół nocy – to dwie bransoletki. Jedna z „Pocałunkiem” Gustawa Klimta. Motyw przedstawia zakochaną parę, złączoną w pocałunku na łące pełnej kwiatów. Motyw często pojawia się we współczesnym wzornictwie. Można go spotkać na porcelanie, meblach, szkatułkach i innych przedmiotach użytkowych.
Druga pt. Birds z graficznym czarno-białym motywem. Prosty wzór, wyjątkowy i nie często spotykany. Dlatego już trafił do mojej kolekcji drewnianych bransoletek, które uwielbiam.
Tarta z botwinką
Jestem miłośniczką botwiny i żałuję, że tylko sezonowo można korzystać z jej dobrodziejstw. Jej zaletą jest działanie odkwaszające i odtruwające oraz m.in. zawartość żelaza i wapnia. Wczoraj po raz pierwszy użyłam tego warzywa nie do tradycyjnej botwinki (zupy), ale jako farsz do tarty. I nie zawiodłam się. Tarta botwinkowa smakowała wyśmienicie, czego dowodem były liczne ochy i achy biesiadników. Kawałek tarty trafił do naszej mamusi karmiącej – Natki, której najbardziej potrzebne jest teraz dobre odżywianie.
Ciasto kruche:
250 g mąki
125 g masła schłodzonego
75 g zimnej wody
pół łyżeczki soli
Mąkę wysypać na stolnicę, dodać schłodzone masło i posiekać nożem. Dodać wodę, sól i szybko wyrobić ciasto. Zawinięte w folię wstawić na 1/2 godziny do lodówki. Następnie rozwałkować ciasto, wyłożyć na formę do tarty (24 cm) i nakłuć widelcem. Piec w piekarniku nagrzanym do 190 stopni ok. 15 – 17 minut. Po przestudzeniu nałożyć farsz i zapiekać w 180 stopniach kolejne 20 minut.
Farsz:
2 pęczki botwiny z buraczkami
3 ząbki czosnku
1 cebula
2 łyżki masła
gałka muszkatołowa, kminek, sól, pieprz ziołowy
sok z jednej cytryny
2 jajka
duży kubek jogurtu naturalnego
1 mozzarella starta na tarce o dużych oczkach
tarty żółty ser do posypania na wierzchu (opcjonalnie)
Na patelni rozpuścić masło, dodać posiekany czosnek i cebulę. Podsmażyć (nie rumienić). Następnie dodać pokrojoną botwinę wraz z buraczkami. Doprawić. Dusić ok. 7 – 10 minut. aż buraczki i łodygi zmiękną. Do przestudzonej botwinki dodać roztrzepane jaja, jogurt, mozzarellę, sok z cytryny i dokładnie wymieszać . Wyłożyć na przestudzony spód tarty, posypać tartym serem i zapiec w piekarniku.
ciasto przed włożeniem do piekarnika
upieczony spód tarty
Wykonanie tarty z dużą uwagą i bardzo licznymi pytaniami śledziła Olenka. (tarta przed zapiekaniem)
” Czy te oczy mogą kłamać? – chyba nie! Zachwyt nad upieczoną botwinkową tartą. Huraaa – udała się!!!
Z Babusią w pracy
Dzięki uprzejmości przełożonych mogłyśmy w piątek razem „popracować” a tym samym zażegnać „awarię” spowodowaną mamusinym wyjazdem na szkolenie. Atmosfera w Karacie była bardzo przyjazna. Dlatego nie było żadnych kłopotów z adaptacją, a wręcz przeciwnie pełna swoboda i zadowolenie.
Pracowała pilnie testując mazaki, w które zaopatrzyła ją ciocia Ala.
Był też czas na relaks. Pod biurkiem razem z przyjacielem Florkiem.
Telefon stacjonarny i do tego przewodowy – niebywała atrakcja.
Długo nic nie pisałam choć działo się tak wiele, a może właśnie dlatego. Po prostu na pisanie zabrakło czasu.
Największe szczęście jakie nas spotkało w tym czasie, to narodziny wnuka Kajetana Wojciecha, którego Natka powiła 23 kwietnia. Kajtuś jest WSPANIAŁY! Całkowicie zdobył nasze serca. Jesteśmy bardzo szczęśliwymi i dumnymi Dziadkami!
W związku z opóźnioną wiosną w trybie przyśpieszonym ruszyliśmy z pracami w Tuchomku i sadzeniem roślin.
balkon ozdobiłam żółtymi bratkami
a na kuchennym parapecie posiałam i posadziłam zioła
majeranek
rukola
oregano
Niestety prace w Tuchomku jeszcze „daleko w polu”. I choć dzisiaj zakończyliśmy remont tarasu, to pozostało jeszcze dużo prac ziemnych. Zaczęliśmy likwidowanie skalniaka i zasypywanie pokaźnych dołów pozostałych po oczku wodnym.
Nad całością wiernie czuwał Arys
Budowniczy tarasu – niezawodny Jurek
W zeszłym tygodniu z Jolą rozpoczęłyśmy zmagania z likwidacja skalniaka, a dzisiaj Jurek dokończył dzieła.
Ozdobiona ściana pokoju ożywia stonowaną kolorystykę.
wystarczy szablon, farby, gąbka, taśma samoprzylepna, precyzja i trochę cierpliwości
