Zapach miodu, korzeni i rumu…

Pierwsze w tym roku pierniki już upieczone. Sprawnie mi poszło, bo robiłam w duecie z Natką a więc zgodnie ze skandynawską tradycją. Tam pieczenie pierników to wspólna „zabawa” mamy i dzieci. Zapach korzenny roznosi się po całym mieszkaniu. Pierniczki upieczone na tacach czekają na lukrowanie i ozdabianie. To niestety praca bardziej czasochłonna, ale za to można się wykazać nie lada inwencją i pomysłowością.

Moje ulubione pierniki, które robię już od kilku lat. Recepturę otrzymałam od Danusi.

1/2 kg miodu

2 szklanki cukru

1 kg mąki

2 całe jaja

2 łyżki przypraw korzennych (sama mielę – nie kupuję gotowych)

2 łyżki kakao

300 g masła

2 łyżeczki sody (rozpuszczonej w 4 łyżkach rumu)

miód + cukier + masło + kakao + przyprawy – rozpuścić. Dodać do mąki – wyrobić. Dodać jaja – wymieszać. Na koniec dodać sodę z rumem. Pozostawić na co najmniej 24 godziny. Potem już tylko wałkowanie, wycinanie, pieczenie…

Pora na pierniczki

Później, niż zwykle zabieram się za pierniki. Dzisiaj zagniotłam ciasto – wspaniałe, lśniące, pachnące miodem i korzeniami. Teraz czeka w lodówce. Jutro pieczenie. Lubię to zajęcie, bo wtedy w całym mieszkaniu roznosi sie wspaniały korzenny aromat, który niezmiennie kojarzy mi się ze świętami Bożego Narodzenia.

Wczoraj skończyłam podkładki w stylu vintage. I na tym do końca grudnia kończę zabawę z decoupage.

Krzątanina przedświąteczna…

Zaczął się grudzień a wraz z nim przygotowania do najpiękniejszych świąt – Bożego Narodzenia, pełnych tradycji i niezwykłej rodzinnej atmosfery. Lubię przedświąteczną krzątaninę, kiedy w domu roznosi się zapach pieczonych pierników – aromaty goździków, cynamonu i innych korzennych przypraw. I nic to, że setki pierniczków o różnorakich kształtach czeka cierpliwie na swoje ubranko z lukru, czekolady, koralików i innych pysznych ozdób, i nic to, że dziesiątki pierogów i uszek czeka w kolejce do zamrażalki, żeby 24 grudnia mogły zagościć na wigilijnym stole. A przecież jeszcze trzeba zakisić barszcz, ułożyć menu, zrobić zakupy, wydumać dla każdego bliskiego najwspanialszy prezent. A choinka – czym ją przyozdobić w tym roku, czym zaskoczyć biesiadników może nowym wieńcem adwentowym, może oryginalnym nakryciem stołu, a może jakimś niezwykłym smakołykiem? Bardzo lubię ten przedświąteczny galimatias!

Listopad a właściwie jego trzecia dekada minął jak co roku pod znakiem wizyty Joli i Klausa. Przyjaciele z wyspy Fohr zawsze swoim przyjazdem sprawiają nam dużo radości. Były miłe spotkania u nas w domu w gronie przyjaciół i dzieci, było wyjście do teatru na spektakl „Zmierzch Bogów”, był uroczy wieczór andrzejkowy w Filharmonii na Ołowiance, spotkania w El Paso, gdzie mile gawędziliśmy przy piwie i całkiem niezłych daniach meksykańskich. No i jeszcze zakupy z Jolą w galeriach (jak nam się dobrze razem buszuje po sklepach!). Było fajnie, bardzo 🙂

Wieczór u nas w gronie najbliższych przyjaciół – było miło, wesoło jak zwykle

Podczas drugiego spotkania, główną atrakcją była nasza maleńka Olenka

Miły wieczór w filharmonii oraz w El Paso

Niżej wspomnienia z pobytu na Wyk auf Fohr u Państwa Asbahr’ów ( Wielkanoc 2010)

Listopadowa niedziela

Listopadowa niedziela nieszczególna. Pochmurno, ale przynajmniej nie pada. Po wczorajszym siąpiącym dniu to i tak nieźle. Cieszę się, że pogoda się poprawiła, bo dzisiaj w drodze do Gdańska Jola z Klausem. Życzę spokojnej i bezpiecznej jazdy i niecierpliwie czekam. Zaraz zabieram się za przygotowania do poniedziałkowej kolacji, którą tradycyjnie spędzimy w gronie wypróbowanych, niezawodnych przyjaciół. Zapowiada się wesoły wieczór!

Dzisiaj zabieram się za gotowanie, pieczenie – czyli marsz do kuchni. W planie: schab pieczony z jabłkami, czerwona kapusta z żurawiną, pieczone ziemniaki, na deser – Key Lime Pie. Wcześniej przystawki (śledzie – już gotowe, szynka szwarcwaldzka z czosnkowym twarożkiem i mix sałat z wątróbkami smażonymi na miodzie – ale to jutro).

Wieczory w ubiegłym tygodniu spędziłam na decoupage’owych zmaganiach. Zrobiłam pudełko na CD  – prezent dla Eli  Borzo oraz dwa pudełka na podwójne talie kart. Za motyw posłużyły mi moje ulubione serwetki: jazz i Prowansja.

Drzewko szczęścia

Drzewko szczęścia (grubosz drzewiasty; crassula arborescens) – to moje ukochane kwiaty doniczkowe. Rozmnażaniem gruboszy zajmuję się od około dziesięciu lat. Aktualnie mam pięć dużych okazów i kilka mniejszych. Pierwszego otrzymałam w prezencie, pozostałe wyhodowałam sama. Wiele z nich wyemigrowało do moich znajomych, przyjaciół, rodziny. Latem rezydują na balkonie, a przed pierwszymi przymrozkami wracają do mieszkania, aby na wiosnę z powrotem wrócić na balkon. Dzisiaj rano zauważyłam, że mój największy grubosz zakwitł. Cieszę się tym bardziej, że one kwitną w warunkach domowych niezwykle rzadko i to na przełomie maja/czerwca. A dzisiaj mamy brzydki jesienny dzień listopadowy. Widać zdarzają się wyjątki. Mnie jego kwiaty bardzo ucieszyły – „odpłacił” się za lata pielęgnacji. No a przy okazji taki mały podarunek na ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI.

Urodziny Natki

Dzisiaj obchodziliśmy urodziny Natki. Spotkanie w gronie rodzinnym i najbliższych przyjaciół było bardzo sympatyczne. Spędziliśmy wszyscy bardzo miły wieczór. Gospodarze przygotowali wspaniałą ucztę. Zakąski były przednie, potem dania ciepłe i na koniec słodycze. Swoją pierwszą w życiu wizytę złożyła Olenka – bratanica Natalki, która poprzedniego dnia ukończyła miesiąc. Była oczywiście największą atrakcją wieczoru i zachowała się nienagannie – stosownie do sytuacji. Smacznie spała w drugim pokoju, a jej rodzice mogli swobodnie i bezstresowo korzystać z miłej atmosfery urodzinowego wieczoru.

Od wczoraj pada, pada, pada…

Zaczęła się jesienna słota. Ponuro, szaro-buro i pada, pada, pada… brrr. Z domu nie chce się wychodzić. No ale tak już najczęściej bywa w polskim listopadzie. I chcąc nie chcąc trzeba się z tym zmierzyć. Myślałam, że decoupagowanie poprawi mi nastrój, ale niestety nie do końca. Siedzę już trzeci dzień nad podkładkami, które wykonuję na prośbę Sybille – mojej przyjaciółki z Niemiec. Fajny pomysł – przysłała mi fotki i prosiła aby wykorzystać je do zrobienia podkładek pod kieliszki do wina. Chce zrobić oryginalne upominki gwiazdkowe dla swoich bliskich – taka jest właśnie Sybille – lubi rzeczy niebanalne, niepowtarzalne – żadnej sztampy! Przy okazji bardzo serdecznie ją pozdrawiam. Kilka podkładek prezentuję poniżej.

Właśnie się rozpogodziło i nawet zaświeciło słońce. Niech świeci jak najdłużej, bo dzisiaj wyjątkowy dzień – moja maleńka wnuczka Olenka ukończyła miesiąc. To już nie noworodek a niemowlak! A oto ona ze swoim szczęśliwym tatusiem kiedy miała zaledwie jeden dzień. Najpiękniejsza chwila…): JAK NA NICH PATRZĘ TO SERCE MI ROŚNIE!

Witajcie!

Witam serdecznie na moim blogu! Długo zbierałam się, żeby rozpocząć. Ale ciągłe zabieganie powstrzymywało mnie od tej decyzji. Szczerze mówiąc, to nie wiem jak poradzę sobie z czasem – ale spróbuję – choć przyznaję z wielką nieśmiałością i tremą…

Na początek krótka refleksją na temat tegorocznej jesieni: zaskoczyła nas wyjątkowo ciepłą i słoneczną pogodą, a my odwiedziliśmy działkę w Tuchomku, żeby raczyć się jej pięknymi kolorami. Wspaniałe jesienne barwy, słońce… Zobaczcie poniżej (a ja i tak tęsknię za wiosną 🙂

Córka z tatusiem złaknieni jesiennych promieni słońca

Nasz Natalka za kilka miesięcy uczyni nas najszczęśliwszymi dziadkami