jagodowe decoupagowanie

Upalna niedziela w Linii – spotkanie braci i ich żon z okazji imienin Ali.

W tym roku róża dosłownie obsypana kwiatami. Mogliśmy cieszyć się jej wyjątkową urodą i pod baldachimem kwiecia konsumować pyszności przygotowane przez Alę.

A wybierać było w czym. Stół jak zawsze u Ali obfity. Sześć gatunków mięs do wyboru!!! Dziczyzna, drób i wieprzowina w różnych postaciach.

A potem obieranie agrestu wcześniej zebranego przez panów. Bodzio w tym czasie zabawiał nas różnymi opowieściami i raczył wybornym likierem z pigwy.

Jaśmin, lipa i akacja – ukochane zapachy lata. Jaśminowiec wonny w Linii podobnie jak róża nie szczędził w tym roku kremowo-białych kwiatów o słodkim, hipnotyzującym zapachu. Upalny dzień spowodował, że jego woń unosiła się w powietrzu ze zdwojoną intensywnością. 

Dachowiec – Milusia – lokator na przyczepkę – bardzo hołubiony przez gospodarzy.

Przegląd pasieki dokonany

Dzień minął jak z bata strzelił. Pora wracać do domu… 

U Bodzia na działce zawsze jakieś nowości do podpatrzenia. Te oto samolociki zamontowane na dłuższej podstawie wbitej w ziemię, stanowią skuteczny odstraszacz kretów i nornic (obracające się śmigło wprowadza całość w lekkie drżenie). Też sobie takie zamówiłam. 

Tuchola to miasto, które naprawdę potrafi urzec. Przepięknie odnowiony stary rynek z dochodzącymi do niego wąskimi, prostopadłymi uliczkami, na których aż roi się od starych budowli. Wiele ulic zachowało pierwotne nazwy: Starofarna, Rycerska, Spichlerzna, Studzienna, Rzeźnicka, Młyńska czy Murowa. Kiedy przyjechaliśmy tu z Rysiem trzy lata temu na zjazd absolwentów Liceum Pedagogicznego – po prostu oniemieliśmy z wrażenia. Miasteczko tak bardzo wypiękniało po zmianach, że trudno było go poznać. Odtąd przyjeżdżamy tu rokrocznie w pierwszy czwartek lipca na spotkanie absolwentów rzeczonego liceum i za każdym razem jesteśmy tym miejscem urzeczeni.

W tym roku spędziliśmy tu trzy wspaniałe dni.

Tucholski Dom Kultury został wybudowany na fundamentach dawnego spichrza, który niegdyś był centralną częścią zamku krzyżackiego. Piwnica, w której obecnie mieści się restauracja pod halabardami, parter i średniowieczne okienko w korytarzu budynku – zachowały się z pierwotnej budowli. Restaurację możemy polecić każdemu, kto lubi pyszne domowe jedzenie. Poza wspaniałą kuchnią i bardzo miłą obsługą z przyjemnością  posiedzieliśmy w klimatycznym i chłodnym miejscu, co było nie bez znaczenia, kiedy na zewnątrz panował trzydziestostopniowy upał.

Jest takie jedno miejsce na rynku w Tucholi, które odwiedzamy obowiązkowo. To kawiarnia Łuczniczka, gdzie można skosztować i kupić wspaniałe wyroby czekoladowe pochodzące z fabryki czekolady o tej samej nazwie. Godne polecenia pralinki marcepanowe, truflowe, przeróżne owoce w czekoladzie, pyszny krokant i  inne cudeńka. Wyroby z tej małej manufaktury czekolady nie mają sobie równych. Po prostu poezja! W firmowym, stylowo urządzonym sklepiku można też napić się kawy (my zawsze cappuccino) i oczywiście gorącej czekolady (tak pysznej nie piliśmy nigdzie) a także popróbować różnorakich likierów i nalewek.

Podczas, gdy Rysiu bawił na zjeździe ja miałam okazję obejrzeć występy zespołów ludowych z Serbii, Rumunii i Węgier, które zainaugurowały obchody dni Borów Tucholskich.

Kiedy późnym wieczorem upał nieco zelżał mogliśmy na tarasie kawiarni Basztowa wypić kieliszek koniaku.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na chwilę w Płazowie. Odwiedziliśmy dom, gdzie Rysiu się urodził. Rozmawiał tu z ludźmi, którzy pamiętali jego ojca. W takich chwilach dawka emocji jest tak duża, że trudno opanować wzruszenie.

W kaszubskiej wsi Egiertowo zjedliśmy obiad w restauracji, gdzie Magda Gesler przeprowadziła kuchenne rewolucje. Przystanek Łosoś naprawdę godny polecenia. Smacznie i obficie.

Koniec maja i czerwiec to prawdziwy wysyp urodzin bliskich i znajomych. Inaugurują urodziny siostry Elżuni 28 maja i dzień przed  (27) – Agatki. A potem Grażyna, Jana, Beatka, Krysia, Ela, Amelka, Aga, Wojtek, Marek, Iwonka i ja – mam nadzieję, że nikogo nie pominęłam.

W tym roku półokrągłe – 6 i 5 -u Grażynki a potem u mnie.

Przyjęcie urodzinowe, jakie przygotowała Grażyna – to uczta wyśmienitych smaków. Wszystkie wspaniałości na stole wykonała osobiście sama Jubilatka! A nalewki (pigwówka, orzechówka, śliwkówka i miodówka) – to prawdziwe mistrzostwo świata! Było bardzo miło, wesoło i momentami nostalgicznie – taka przyjemnie zabarwiona sentymentalna tęsknota za przeszłością. Spotkanie po wielu latach Grażyny, Jadzi i moje – wspomnienia okresu studiów, rodzenia i wychowania dzieci oraz wielu wspólnie spędzonych chwil…

Sto lat Grażynko!

Portret rodzinny prawie w całości (Moniczka gdzieś tam w Ameryce Południowej dała znać SMS-em o swoim istnieniu)

Jadzia i Grażyna – a ja vis-a-vis w charakterze fotoreportera

Moje urodziny w bardzo ścisłym gronie na obiedzie w checzy kaszubskiej – MULK

Smacznie i bardzo obficie. Pstrąg faszerowany warzywami – to był mój wybór – wyśmienity!

Bartek postawił na tradycyjną polską kuchnię. Oryginalnie podany okazały schabowy z kapustą zasmażaną.

Polędwiczki w sosie kurkowym – porcja, którą nie łatwo „pokonać”…

Z Mulka to już tylko rzut beretem do Tuchomka. Pogoda dopisała, dzieci miały dużo swobody i mogły do woli korzystać z zabaw na świeżym powietrzu.

A i kawa w ogrodzie lepiej smakowała

 Kameralne urodziny Agi

Po pysznej tarcie z botwinką i szparagami czas na „leśny mech”…

Sto lat, sto lat niech żyje Aga nam!!!

Ten „mech” okazał się wyśmienity. To już drugi kawałek…