Kategoria: kulinaria

 

 

Bardzo lubię cukinię w różnych kulinarnych wyzwaniach. Tarta jest bezwzględnie na początku listy potraw z tym warzywem. To wspaniała propozycja na obiad czy kolację. Idealna na spotkanie z przyjaciółmi. Niezwykle uniwersalne danie, które smakuje rewelacyjnie zarówno na ciepło jak i na zimno. Która wersja smaczniejsza?  – trudno powiedzieć. Ja lubię obydwie zarówno ciepłą jak i zimną.

Za każdym razem kiedy zamierzam zrobić tartę z cukinią coś zmieniam. Te zmiany dotyczą tylko farszu, bo kruche ciasto do tarty zawsze robię według jednego sprawdzonego przepisu.

Polecam wszystkim miłośnikom dań warzywnych tę tartę, która w poniższym wydaniu okazała się nieskromnie mówiąc,  rewelacyjna! Aga i Bartek byli zachwyceni i nawet Rysiu, który preferuje mięsne dania, poprosił o dokładkę.

 

Składniki na kruchy spód  tarty:

 

200 g mąki

120 g masła

około 30 ml zimnej wody

spora szczypta soli

1/2 łyżeczki cukru

 

Mąkę łączymy z solą i cukrem. Dodajemy zimne masło. Rozdrabniamy palcami do chwili uzyskania kruszonki. Dodajemy zimną wodę i formujemy ciasto, które umieszczamy w lodówce na około 30 minut. Ciasto wykładamy na wysmarowaną masłem formę do tarty. Nakłuwamy widelcem i podpiekamy w piekarniku (200 stopni) około 15 minut.

Na podpieczony i przestudzony spód tarty wykładamy farsz.

 

Składniki na farsz:

 

2 małe cukinie

400 ml jogurtu naturalnego

100 g tartego żółtego sera

100 g kremowego twarożku

3 jajka

2 ząbki czosnku

garść posiekanego szczypiorku

garść posiekanego koperku

1/2 papryki czerwonej startej na tarce jarzynowej

sól, pieprz do smaku

ulubione zioła (1 łyżeczka – u mnie prowansalskie)

 

Cukinie pokroić w drobne plastry. Włożyć na osolony wrzątek i gotować przez 2 minuty. Przełożyć na durszlak.

Ostudzone cukinie wyłożyć na spód tarty.

Wszystkie pozostałe składniki dokładnie wymieszać i wylać na ułożoną na spodzie tarty cukinię.

Wstawić tartę do piekarnika nagrzanego do 200 stopni i zapiekać przez około 50 minut.

 

 

 

 

Chłodnik litewski był motywem przewodnim naszych kulinarnych podlaskich smaków. Jesteśmy smakoszami tego specjału, a w czasie urlopowych upałów był wręcz idealny!

To niezwykle orzeźwiająca i smaczna potrawa. Aromatyczna i chrupiąca, kusząca smakiem i niebywałym kolorem.

Jedliśmy tę potrawę w kilku różnych miejscach przemierzając i zwiedzając podlaskie uroczyska i ani razu nie zawiedliśmy się na jego smaku.

Wczorajszy obiad, na który zaprosiłam dzieci aby wspólnie wymienić się wspomnieniami z wakacji, inaugurował właśnie rzeczony chłodnik. Podałam go z jajem na twardo i ze smażonymi ziemniakami z drobno pokrojoną cebulką i swojską szyneczką przywiezioną nomen omen z Podlasia. (dzięki Sylwia!).

 

 

Składniki:

 

3 nieduże buraki upieczone w piekarniku*/

4 nieduże ogórki gruntowe

pęczek szczypiorku wraz z cebulkami

pęczek koperku

4 ząbki czosnku

2 pojemniki kefiru (400g każdy)

2 pojemniki jogurtu (400g każdy)

1 pojemnik jogurtu greckiego – 400g

sok z cytryny

pieprz ziołowy

sól – do smaku

cukier – odrobinę (do smaku)

 

*/ Buraki dokładnie myjemy i zawijamy w folię aluminiową. Wstawiamy do piekarnika rozgrzanego do 190 stopni na 50 minut. Po ostudzeniu buraki obieramy ze skórki i ścieramy na tarce o dużych oczkach.

 

 

Łączymy ze sobą kefir i jogurty. Dodajemy do nich starte na tarce upieczone wcześniej buraki, posiekany drobno szczypiorek wraz z cebulką, posiekany koperek oraz obrane ze skórki i starte na tarce do jarzyn ogórki. Czosnek przepuszczamy praz praskę i dodajemy do chłodnika. Przyprawiamy solą, pieprzem i odrobiną cukru oraz sokiem z cytryny.

Podajemy schłodzony w lodówce z jajem na twardo. Można podać także z ziemniakami z wody okraszonymi zrumienioną cebulką i boczkiem lub z ziemniakami smażonymi (bratkartofle).

 

 

 

 

Zainspirowana pomysłem Joli oraz zaopatrzona przez Romcię w tę oto okazałą cukinię przystąpiłam do realizacji nowego kulinarnego wyzwania. Według poniższej receptury powstał smakowity pasztet z cukinii. Wszystkich amatorów cukinii serdecznie zachęcam. Warto spróbować.

 

 

– 1  (jak widać na zdjęciu) okazałej wielkości cukinia

– 3 średniej wielkości marchewki

– 2 średnie cebule

– 8 pomidorów suszonych

– 3 ząbki czosnku

– 4 jaja

– 5 czubatych łyżek bułki tartej

– przyprawy (curry, kmin rzymski, papryka, pieprz ziołowy, czubryca, sól)

– oliwa

 

Cebulę i czosnek posiekać w bardzo drobną kostkę i podsmażyć na rozgrzanej oliwie.

Suszone pomidory pokroić w kostkę.

Cukinię i marchewkę obrać a następnie zetrzeć na tarce do warzyw.  Cukinię posolić i odstawić na około pół godziny. Dobrze odcisnąć nadmiar soku z cukinii.

Starte warzywa wymieszać dokładnie z podsmażoną cebulką i czosnkiem, pomidorami,  jajkami, tartą bułką oraz przyprawami.

Uwaga: w trakcie mieszania sprawdzić konsystencję ciasta. Powinno być zwarte, więc w razie potrzeby dodać jeszcze trochę bułki tartej.

Dokładnie wymieszaną masę przełożyć do foremki wysmarowanej tłuszczem i obsypanej bułką tartą. U mnie wyszła foremka keksówka i dwie małe foremki w kształcie serca.
Tak przygotowany pasztet z cukinii włożyć do piekarnika rozgrzanego do 180 stopni na godzinę. Po tym czasie wyłączyć piekarnik i pozwolić wystygnąć warzywom.

 

 

 

Składniki zalewy na  1 i 1/2 kg wypestkowanych śliwek węgierek

1/2 litra octu 10 %

1/2 litr wody

 

Pozbawione pestek śliwki zalewamy wrzącą zalewą. Zalane śliwki odstawiamy co najmniej na 24 godziny. Po tym czasie lekko odsączamy śliwki i układamy w słoikach warstwami. Każdą warstwę posypujemy cukrem (1 łyżeczka). Na wierzchu powinna znajdować się warstwa cukru. Następnie zakręcamy dokładnie wieczka a słoiki odstawiamy w ciemne i chłodne miejsce.

Pozostałą po śliwkach octową zalewę zagotowuję i przelewam wrzącą do słoiczków. Wykorzystuję ją do sałatek (zamiast octu winnego) oraz do marynowania śledzi.

 

 

 

 

Placuszki z cukinii są niskokaloryczne, szybko się je przygotowuje, a przede wszystkim pysznie smakują. Cytowane korzyści na pewno zachęcą niejednego miłośnika tego warzywa do usmażenia cukiniowych placków.

Mnie smakują najbardziej same, prosto z patelni. Można podać je z  jogurtem doprawionym posiekanym czosnkiem, można też wzbogacić smak placków dokładając jeszcze wędzonego łososia.

 

• 4 maleńkie cukinie
• 2 łyżki jogurtu naturalnego
• 1 mała cebula
• 2 jajka
• 6 łyżek mąki
• 1 duży ząbek czosnku
• posiekany świeży koperek (ok. 3 łyżek)
• sól i pieprz świeżo zmielony

 

Umyte cukinie ścieramy na tarce o grubych oczkach. Solimy, mieszamy i odstawiamy na 15 minut. Po tym czasie cukinie bardzo dokładnie odciskamy z nadmiaru wody. Dodajemy pokrojoną w kostkę cebulę, jajka, jogurt, mąkę i posiekany koperek. Wyciskamy ząbek czosnku. Solimy i pieprzmy. Dokładnie mieszamy, aż wszystkie składniki się połączą. Na patelni mocno rozgrzewamy olej lub oliwę z oliwek. Nakładamy po łyżce ciasta, spłaszczamy i smażymy z obu stron na złoty kolor.

Smacznego 🙂

 

 

 

To moje drugie gofry. Pierwsze robiłam z przepisu znalezionego w necie. Miały być super chrupiące. Wyszły bardzo smaczne ale do chrupiących było im daleko.

Drugie, wyszły wyśmienite! A to dzięki przepisowi, jaki dostałam od mojej kochanej Romci. Mogę je polecić każdemu amatorowi gofrów. Na pewno się nie zawiedzie. Zatem do dzieła 🙂

 

5 jajek

20 dkg mąki

1 szklanka mleka

1/4 kostki masła (50 g)

1 łyżka oleju

2 łyżki cukru pudru 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia

cukier waniliowy

szczypta soli

 

Jajka ubijać na gładką masę, dodając w trakcie ubijania cukier puder i cukier waniliowy. Następnie stopniowo dodawać roztopione masło, olej i mąkę wmieszaną z proszkiem do pieczenia i solą, na przemiennie z mlekiem. Do nagrzanej gofrownicy nakładać po trzy (2 x 3) stołowe łyżki ciasta. Piec około  6-7 minut w zależności od urządzenia, w jakim pieczemy gofry. U mnie było 7 minut. Gofry muzą być rumiane.

Podawać z cukrem pudrem, dżemem, owocami lub bitą śmietaną (oczywiście koniecznie własnoręcznie ubitą, a nie „sztuczną”).

Nie muszę dodawać, że pieczenie gofrów i ich konsumowanie, w takim towarzystwie jest samą przyjemnością.

Przy pieczeniu pierwszej wersji też miałam pomocników. Tadzio i Kajtuś pomagali w produkcji gofrowych wafli, a z Dziadziem Rysiem i ciocią Anitką w pałaszowaniu (trudno było nadążyć z pieczeniem).

 

 

 

 

Oto rezultat moich zaprawowych zmagań, które przez trzy dni (łącznie ze zbieraniem) towarzyszyły mi od rana do wieczora. Czerwone porzeczki, agrest, wiśnie no i czarna porzeczka, której w tym roku w Tuchomku było zatrzęsienie!!! Łącznie 83 słoiczki.

Witaminy zamknięte w słoikach na pewno przydadzą się na jesienną, zimową i wiosenną porę.

 

 

Często w wegetariańskim menu można spotkać soczewicę. I nic dziwnego. Jest ona bowiem źródłem białka a także wielu składników odżywczych choćby takich jak potas i kwas foliowy.

Jeśli chcesz zaprosić do swojej kuchni soczewicę i zastanawiasz się jaką wybrać? Do sałatek polecam szczególnie czarną soczewicę zwaną belugą. To idealny składnik wszelkich pikantnych zimnych przekąsek.

Na przygotowanie sałatki trzeba poświęcić trochę czasu, ale uzyskany efekt naprawdę to wynagradza. Charakteryzuje się ona łączeniem ze sobą różnych faktur i smaków.

Dedykuję ją szczególnie Asi z Truskolas życząc jednocześnie smacznego. Spróbuj, naprawdę warto 🙂

 

200 g czarnej soczewicy (beluga)

100 g kaszy bulgur

200 g fasolki szparagowej (zielonej)

1 czerwona papryka

3 marchewki

1 cebula

280 g suszonych pomidorów (w oleju)

1 łyżka oliwy

3 łyżki oliwy z pomidorów

zioła (oregano, kolendra, kmin rzymski, pieprz ziołowy)

1 łyżka czarnego sezamu

sól

 

Soczewicę gotujemy zgodnie z przepisem na opakowaniu, z dodatkiem soli i listka laurowego (u mnie 20 minut). Ugotowaną odcedzamy na sitku i pozostawiamy żeby pozbyć się nadmiaru wody.

Kaszę bulgur gotujemy z dodatkiem soli (ok. 15 minut)

Fasolkę szparagową i marchewkę gotujemy (al dente). Po ugotowaniu marchewkę kroimy w kostkę, a fasolkę w kilkucentymetrowe kawałki.

Na patelni rozgrzewamy 1 łyżkę oliwy i szklimy na niej  posiekaną cebulkę do czasu, aż zmięknie. Do cebuli dajemy pokrojoną w kostkę paprykę i jeszcze chwilę razem smażymy.

Pomidory wyjmujemy z oleju i kroimy w cienkie paski.

Wszystkie składniki mieszamy. Dodajemy olej z pomidorów, zioła, sezam i sól do smaku.

 

 

 

Kwiaty czarnego bzu są bardzo aromatyczne. To właśnie ten aromat nada wyjątkowego charakteru nalewce. Cytryny i miód dodatkowo wzbogacą jej smak. W ten sposób powstanie jasnozłota nalewka, która będzie eliksirem na jesienne i zimowe dni.

30 baldachów czarnego bzu

1/2 litra spirytusu

1/2 litra czystej wódki 40%

4 cytryny

500 g miodu (można więcej)

1/2 l wody

Kwiaty czarnego bzu najlepiej zerwać rano w suchy dzień.

Usunąć jak najwięcej części zielonych (gałązek). Najlepiej robić to nożyczkami.

Kwiaty bzu włożyć do dużego słoja przekładając plastrami cytryn (wcześniej dokładnie umytych i wyparzonych).

Całość zalać spirytusem i wódką. Słój dokładnie zamknąć i pozostawić na 10 dni. Następnie zlać przez gęste sito.

W garnku rozpuścić miód i lekko przestudzić. 1/2  litra wody zagotować. Ostudzić a następnie połączyć z miodem i wlać do nalewki.

Nalewkę przefiltrować (ja używam do tego celu filtru do kawy) i rozlać do butelek.  Odstawić na 5-6 miesięcy a potem delektować się jej smakiem.

 

Sałatka z cieciorką i kaszą bulgur to mój autorski pomysł. Powstał z potrzeby chwili i z tego co miałam w lodówce. Sprawdził się znakomicie. Dlatego z przyjemnością go polecam i to nie tylko dla wegetarian. Niech taka sałatka stanie się alternatywą dla śniadaniowej lub kolacyjnej kanapki.

 

1 puszka cieciorki (400g)

200 g kaszy bulgur

285 g (netto) suszonych pomidorów w oleju

3 ogórki kiszone

4 buraczki marynowane

1 opakowanie (200g) sera sałatkowego Pilos (z Lidla)

pęczek drobnego szczypiorku

ulubione zioła – 2 łyżki (u mnie kumin, pieprz ziołowy, czarnuszka, suszone pomidory, czubryca)

oliwa z oliwek ok. 5 łyżek – może być z suszonych pomidorów

sól do smaku