w Tuchomku – Strona 7 – jagodowe decoupagowanie

5 czerwca

Słoneczna niedziela 5 czerwca w naszym wiejskim zaciszu w Tuchomku. W bardzo okrojonym gronie świętowaliśmy moje urodziny. Rodzinnie, bezceremonialnie, swobodnie, miło, pogodnie, relaksowo i bardzo wesoło.

Natalka z tej okazji upiekła swoje wcześniej przetestowane i sprawdzone wegańskie ciacho! Pychota!

Tomek z Tadziem rozpalili grilla. Szaszłyki drobiowe z cebulką, ananasem i papryką smakowały wybornie.

Menu w przewadze wegańskie. Godna polecenia sałatka z czarnej soczewicy zwanej belugą.

Soczewica czarna zawdzięcza swoją głęboką, ciemną barwę przeciwutleniaczom zawartym m.in. w jagodach, śliwkach, wiśniach czy czereśniach. Jej nasiona są bogate w białko oraz błonnik. Mają intensywnie ziemisto-orzechowy smak.

Czarna soczewica bardzo szybko się gotuje, nie wymaga wcześniejszego namaczania, nie rozpada się w gotowaniu i doskonale łączy się z innymi warzywami w sałatkach.

3/4 szklanki suchej, czarnej soczewicy (beluga)

2 łyżki oliwy z oliwek

1 średnia cebula, obrana i pokrojona w drobną kostkę

1 ząbek czosnku, obrany i drobno posiekany

8 płatów suszonych pomidorów (w oleju)

1 dojrzałe awokado

2 łyżki posiekanej natki pietruszki

1 łyżka posiekanego drobnego szczypiorku

1 nieduża czerwona papryka pokrojona w drobną kostkę

1 łyżka przyprawy pomidorowo-czosnkowej z czarnuszką (z Ziołowego Zakątka)

sos

2 łyżki świeżego soku z cytryny

2 łyżki oliwy z oliwek

Soczewicę gotujemy w osolonej wodzie około 20 minut. Ugotowaną odcedzamy na sitku.

Na patelni rozgrzewamy 2 łyżki oliwy, szklimy cebulkę na małym ogniu do czasu, aż zmięknie.

Pomidory wyjmujemy z oleju, osuszamy papierowym ręcznikiem i kroimy w kostkę.

Do podsmażonej cebulki dodajemy czosnek i pomidory. Podsmażamy jeszcze 2 minuty.

Dodajemy soczewicę, dokładnie mieszamy, zdejmujemy z ognia i pozostawiamy do przestudzenia.

Z oliwy i soku z cytryny przygotowujemy sos.

Awokado kroimy w kostkę.

Wszystkie składniki sałatki (soczewicę z cebulą, czosnkiem i pomidorami, posiekaną pietruszkę i szczypiorek, pokrojoną paprykę i awokado oraz przyprawę pomidorowo-czosnkową) łączymy ze sobą. Dodajemy sos z cytryny i oliwki. Mieszamy i serwujemy.

Kajtuś w mamusinych adidasach.

Maj już niestety za nami…

Maj – przyroda zielenieje, rozkwita, dni coraz cieplejsze i coraz dłuższe. To niewątpliwie najpiękniejszy miesiąc w roku. Tegoroczny był dla nas szczególnie łaskawy – ciepły, pogodny, słoneczny. Ale już minął niestety…

Pozostały majowe wspomnienia na fotografiach.

1-szy Maja – wesołe miasteczko na Żabiance. Wiele mocnych wrażeń czasem połączonych z dreszczykiem emocji. Dziadzio Rysiu w roli sponsora niezwykle hojny a Olenka oczarowana.

“Olenkowe bujanie w obłokach”

Trampolina, zwana także euro-bungee lub też salto trampolina, była dla Oleny bez wątpienia największą atrakcją. Spektakularna, widowiskowa zabawa, która pozwala poczuć adrenalinę i “oderwać się na chwilę od ziemi”…

Tobiaszek był tylko obserwatorem zabawy swojej siostrzyczki. Choć jak widać bardzo mu się podobało.

Po dawce mocnych wrażeń – lody dla ochłody…

Maj w Tuchomku. Namiocik dla dzieci okazał się zakupem udanym. Można się bawić, odpocząć i schronić przed słońcem.

Majowe smaki na wsi w Tuchomku to zdrowe słodycze, które są dziełem Natki.

Propozycja majowa dla najmłodszych to naturalne żelki bez żelatyny, cukru i chemii autorstwa Natki.

Druga propozycja Natalki – to wegański torcik, który okazał się prawdziwą kulinarną perłą. Zniknął ze stołu w mgnieniu oka.

I jeszcze jedna – tym razem crumble – rabarbar pod kruszonką. Deser wegański i bez glutenu, za to z dużą ilością orzechów. Pycha!!!

Rama z historią

Pomysłów w głowie dużo, tylko czasu wciąż brak na ich realizację. Piękna stara rama okienna z bogatą historią długo czekała na swoją metamorfozę. Koncepcji miałam kilka. Ostatecznie powstanie mała galeria fotografii moich najbliższych – takie mini drzewo genealogiczne. Póki co odnowiona wisi na betonowej ścianie w przedpokoju i cierpliwie czeka aż wypełnią ją buziaki moich kochanych wnuków i dzieci.

Najbardziej ujął mnie jej kształt i szprosy lub szczebliny – jak kto woli.

Po dwóch warstwach akrylówki.

Przetarta drobnym papierem ściernym.

Powieszona na betonowej ścianie w przedpokoju.

Pierwszy śnieg

W sobotę, po świętach tradycyjnie odwiedziliśmy Tuchomek. Było mroźno, ale słonecznie. Pierwszy w tym roku śnieg przykrył nieco trawę. Dla Olenki to prawdziwa frajda. Śnieg sypki, ulepić śnieżki z niego nie sposób, ale za to pięknie lśnił w słońcu.

Jesienny spacer

11 listopada – Święto Niepodległości. Krótki wypad do Tuchomka. Mleczna, gęsta mgła wcale nie przeszkodziła nam w spacerze. Dodała tylko uroku jesiennemu pejzażowi.

Ostatnie w tym roku zbiory tymianku i rozmarynu.

Nie ma to jak taplanie w kałuży, zwłaszcza jak grunt gliniasty więc przy okazji można się “wkleić” (Olenkowe).

Nie lada atrakcją jest też omszony pniak.

Jesienny krajobraz spowity mgłą unoszącą się nad jeziorem, trochę tajemniczy, urokliwy!

15 sierpnia – rodzinnie

15 sierpnia spędziliśmy w Tuchomku rodzinnie. I choć pogoda była w kratkę a w przewadze chmury i deszcz, to i tak humory dopisywały.

Olenka korzystając z wyłaniającego się spoza chmur słoneczka bawiła się w piaskownicy.

Bartek zajął się stolikiem od maszyny do szycia, który czekał na renowację czas jakiś. Został dokładnie umyty i oszlifowany, a następnie pokryty trzema warstwami szarej akrylówki.

W końcówce wszyscy pomagali Bartkowi w malowaniu. I tak wspólnymi siłami dokończyliśmy dzieła.

A to już końcowy efekt ( po przetarciu i woskowaniu).

Menu świąteczne było w 100 procentach wegetariańskie: pomidorówka i placki z cukinii a na deser muffinki czekoladowo-porzeczkowe.

2 średnie cukinie

2 ziemniaki

pęczek szczypiorku

1 puszka kukurydzy z fasolą

posiekane oregano

sól, pieprz

dwa jaja

3 łyżki mąki

Cukinie i ziemniaki starłam na tarce o średnich oczkach i dobrze odcisnęłam. Szczypiorek i oregano drobno posiekałam, a następnie wymieszałam wszystkie składniki.

Placki były wyśmienite i błyskawicznie zniknęły z półmiska.

Sierpniowa niedziela

Piękna, słoneczna pogoda sprzyja relaksowi. W cieniu brzozy w towarzystwie wnusi – wymarzony odpoczynek.

Kwiatowa Księżniczka. Ten wianek a właściwie korona z kwiatów to moje dzieło. Powstał w ciągu kilku minut z kwiatów jakie zerwaliśmy na działce. Piękne nasturcje i groszki Olenka przyniosła z działki Cioci Krysi. Takiej korony pozazdrościć może każda księżniczka!

W stylu prowansalskim

Stary stolik z historią. Pochodzi z mojego rodzinnego domu. Mam do niego szczególny sentyment. Nadszarpniętemu zębem czasu ciemnemu stolikowi poprzez zastosowanie stylu schabby chic chciałam nadać nowy, lekki wygląd. I moim zdaniem zamierzony cel osiągnęłam. Kosztowało mnie to wprawdzie cztery dni pracy, ale się opłaciło. Dzisiaj z przyjemnością patrzę na zupełnie odmieniony mebel – jasny, lekki, urokliwy w prowansalskim klimacie.

Szlifowanie to zawsze najmniej przyjemna praca. Tym razem było znacznie łatwiej. Szlifierka od Grzesia okazała się fenomenalna. (Grześ – dzięki, dzięki, dzięki).

Po dokładnym zeszlifowaniu, oczyszczeniu i przetarciu woskiem krawędzi – nałożyłam wałeczkiem trzy warstwy akrylówki.

Kawa z pysznymi lodami pozwalała nieco złagodzić upał i uprzyjemnić prace przy renowacji stolika.

Wnętrze szuflady z dużymi atramentowymi plamami postanowiłam wytapetować.

Układanie i dopasowywanie zdjęć z Fridą Kahlo – to była sama przyjemność!

A to już efekt końcowy. Oczywiście trzeba jeszcze zabezpieczyć lakierem.

Pomalowany stolik został po wyschnięciu przetarty papierem ściernym (także przy użyciu szlifierki), dzięki temu uzyskałam jednolitą, gładką powierzchnię oraz wyraźne przetarcia na krawędziach, które przed malowaniem zostały nawoskowane.

Farbę zabezpieczyłam dwiema warstwami wosku. Na koniec dokładnie wypolerowałam. I voila !

Rodzinnie w Tuchomku

Kolejna ciepła i słoneczna lipcowa niedziela. Spotkanie braci i ich połówek w Tuchomku. Atmosfera adekwatna do temperatury powietrza. Dzień upłynął migiem niestety – warto więc pomyśleć o powtórce.

Juki w tym roku zachwycają wszystkich. Są piękne, mają wyjątkowo okazałe kwiatostany.

Grunt to Rodzinka!

Lipiec w tym roku powitał naszych gości z Podlasia piękną pogodą. W niedzielę spotkaliśmy się całą gromadką. Szkoda, że tak krótko, bo było wspaniale. Czeredka pięknie bawiących się dzieci dostarczała nam dużo radości. Szkoda tylko, ze Anusię dopadła infekcja, ale jakoś wspólnie daliśmy sobie radę! Takie rodzinne spotkania są wspaniałe i długo pozostaną w pamięci. A Podlaskie wizyty na Wybrzeżu zapoczątkowane przez Łomżyniaków muszą stać się również tradycją Gości z Frank.